Podróż z Loksado do Balikpapan zajęła nam ok 12 godzin. Nauczeni doświadczeniem, że autobusy z klimatyzacją bardziej przypominają samochody chłodnie niż autobusy tym razem postawiliśmy na wersję bez klimatyzacji. To był chyba największy błąd jaki popełniliśmy podczas tej podróży.
Różnica w cenie jest niewielka bo wynosi ok 2$ a jednak różnica w standardzie to istna przepaść. Poprostu air-con oznacza tu wyższy standard, a no air-con świadczy o braku jakiegokolwiek standardu. Do tego Sowa zaczynał odczuwać pierwsze objawy zatrucia pokarmowego i sprawa nie wyglądała dobrze. Można by zacząć od tego, że oboje mieliśmy uszkodzone fotele i te 12 godzin jechaliśmy w pozycji całkowicie wyprostowanej, można by powiedzieć, że muzyka charczała z głośników z taka ilościa decybeli, że ciężko było zmrużyć oko, jednak najważniejsi w tej opowieści są Ci ludzie, którzy podróżują klasą budget. W pewnym momencie uderzył nas odór ludzkich ekskrementów, a wszystko wskazywało na to, że stoi za tym kobieta, która siedziała parę rzędów przed nami. Jak wcześniej była mowa Sowa nie czuł sie najlepiej a ta sytuacja wcale mu nie pomogła wobec czego wsadził głowę w plastykowy worek i miał okazję przyjrzeć się wszystkiemu co zjadł w ów pechowy dzień. Jak niestety sie okazało i jak to w podróży często bywa, worek który posiadał miał tą wadę, że był zwyczajnie dziurawy, podobnie jak kolejny worek asekuracyjny, który zamiast ratować sytuację tylko ją pogorszył. Że do 3 razy sztuka, torba na leki okazała sie wybawieniem, ale jak nie trudno sie domyślić było już nie co za późno. Co ciekawe i po co to opowiadamy, to fakt, że bałagan, który z tego wszystkiego powstał nie zrobił najmniejszej różnicy reszcie pasażerów, ani specjalnie nie zabrudził bardziej autobusu, którym podróżowaliśmy. W tym samym czasie przez okno wpadł nietoperz i uderzył śpiącego mężczyznę w głowę. Po chwili oszołomienia odpalił papierosa (rzecz jasna, że w środku) i tak wszyscy pasażerowie za nim – istna komora gazowa. Jeżeli ktoś czyta tego bloga, kto ma zamiar wybrać się na Borneo i podróżować autobusami nasza dobra rada -> zawsze autobusy z air-con, uwierzcie, że widzieliśmy nie jedno, ale to nas trochę przerosło.
typowy postój w nocy.
W każdym razie po dość niespokojnej podróży samolotem na trasie Balikpapan – Manado, dostaliśmy się na północny Celebes do pięknego parku narodowego, z niespotykanie piękną rafą i podwodnym życiem. Łódka Manado – Bunaken 10 $
Zakwaterowaliśmy się chyba w najbardziej klimatowym miejscu na wyspie, poprostu u Lorentso. Koszt za all inclusive -> 20 $ doba. Śniadania owocki, a obiad i kolacja ryż, trochę ryby i ‚kabaczki’… dieta cud 😉
Tak wyglądał snorkelling przed hotelem, niestety zdjęcia nie są w stanie oddać tego jak to rzeczywiscie wygladalo, a filmu nie możemy wrzucić bo serwery bloggera tego nie wytrzymają.
Jednego dnia wybralismy sie na ryby na tzw polow tradycyjny, czyli u nas bysmy powiedzieli ”na grunt”. Polow z dna za pomoca zylki trzymanej w rece. Poniżej widać przepaść między ”ludem” a Kościołem 😉
Wieczorami u Lorenso panował niepowtarzalny klimat. Właściciel własnoręcznie zrobił perkusję z puszek po farbie i jednostrunowy kontrabas ze sklejki i linki na pranie, a całość brzmiała i wyglądała fantastycznie. Jak tylko miejscowi dowiedzieli się, że Sowa umie grać na bębnach co wieczór przychodzili i jamowali razem do późnej nocy a to wiązało się z piciem araku pod różnymi postaciami 😉
Grupka białych to pierwsi turyści na naszej drodze, których nie widywaliśmy tylko na lotniskach. Najfajniejsi policjanci jakich do tej pory spotkaliśmy. Poniżej po indonezyjsku pancho.
A tu uroki tropików. Mieliśmy kłaść się spać kiedy znaleźliśmy go za łóżkiem.
Wybitnie duży nie był, ale jednak nie pozwalałby o sobie w nocy zapomnieć, wobec czego już dość pijany Sowa poszedł bo kawałek bambusa, żeby zabić go na ścianie. Po drodze spotkał jednak lokalsów z arakiem, czyli po naszemu bimbrem, którzy namówili go na kolejnych parę szotów. Skutek tego był taki, że Sowa gonił pająka po całym pokoju z bambusem w ręce bo nie mógł w niego trafić. Koniec końców, po walce w narożniku Sowa wygrał przez nokaut. Po dobrej imprezie pożegnalnej i nie całych 3 godzinach snu ruszyliśmy w kierunku środkowego Celebes, ale to już przy okazji następnego wpisu. Pozdrawiamy !
Dobra rada z tymi autobusami, na pewno skorzystamy. Nasza wyprawa już w lutym. Pozdrawiamy ekipa Światosława 🙂
http://swiatoslav.blogspot.com/
Powodzenia w wyprawie ! Jakbyście mieli jakieś pytania to śmiało 😉 Pozdrawiamy !
Wszystkich, którzy byli przed nami w jakimś miejscu pytam jakie miejsca warto zwiedzić, a jakie sobie odpuścić. Macie na liście jakieś absolutne must see? Mamy po miesiącu na każdy kraj: Tajlandię, Malezję, Indonezję i Filipiny 🙂
Hej ! Sorry, że z takim opóźnieniem, ale gdzieś nam to uszło uwadze. Jeżeli chodzi o Filipiny to polecamy Bohol z zakwaterowaniem w Nuts Huts koniecznie na parę dni (i nigdzie indziej !). Tam jest parę fajnych opcji na trekkingi, wycieczki, statki i inne, a poza tym można wziąć skuter i pojeździć po okolicy. Rewelacja. Do tego oczywiście El Nido na Palawanie (i koniecznie bar Balai Tubai) i trekking do Batad na Luzonie najlepiej na nie mniej niż dwa dni. Indonezja to Pangkalanbuun na Borneo i 3 dni na statku, żeby dostać się do parku narodowego z orangutanami. Resztę południowego i wschodniego Borneo możecie sobie darować bo ta wyspa nie wygląda tak jak sobie człowiek ją wymarzył. Na Celebesie na pewno Bunaken bo rafa na snorkellingu jest z innej planety (polecamy nocleg u Lorenzo) i Togean Islands w środkowym Celebesie -> tu do wyboru do koloru, my siedzieliśmy na Kadidiri i podobno jest to najbardziej klimatowa wyspa ze wszystkich. Nie wiemy jak wygląda reszta bo robiliśmy tu kurs nurkowania i nie mogliśmy ruszyć się dalej, ale było niesamowicie. Imprezy i ogniska do rana. To chyba tyle z must see 😉